Geheel toevallig kwam Manou Kersting terecht op Studio Herman Teirlinck. Hij dacht dat hij er niet kon gaan studeren omdat hij geen enkele school had afgemaakt. Maar hij kon er wel naartoe als vrije leerling en werd toegelaten na zijn ingangsexamen.
Kort nadien kreeg hij het voorstel van Chiel van Berkel om samen het duo W.A.C.K.O te vormen. Ze noemden zichzelf een soort van waanzincollectief.
“We deden onze eerste try-out in Amsterdam en die sloeg gigantisch aan. Toen zijn we gaan werken aan een avondvullende show, en ja, het dak ging eraf. Iemand schreef een waanzinnige recensie in De Morgen en direct zat de Arenberg vijf keer vol. En dan is alles beginnen te stuiven. We hebben dat tien jaar volgehouden”, vertelt hij in Het Laatste Nieuws.
Op dat moment besefte Manou voor het eerst dat hij echt bestond. En ook de aanbiedingen voor mee te spelen in series stroomden ondertussen binnen.
“Maar ik zei altijd heel vriendelijk: ‘Nee, ik kan niet die dag’. Ik had helemaal geen zin om aan die flauwekul mee te doen. Pas later, toen mijn vrouw zwanger was, ben ik echt wel ja gaan zeggen. Dan zat ik ineens in Aspe, Witse en ongeveer in iedere serie die toen van de band rolde. En plotsklaps werd ik gevraagd door de heren van Matroesjka’s, want zij moesten echt wel ruige types hebben. En zo is mijn filmcarrière begonnen.”