Toen Ben, de hond van Aaron Blommaert, rond kerst kwam te overlijden, heeft Blommaert het moeilijk gehad. Net zoals voor veel mensen is een hond zijn beste vriend en het verlies daarvan komt altijd hard aan.
“Mensen zonder huisdier kunnen dat misschien moeilijk begrijpen, maar ik heb daar ontzettend veel vriendschap aan gehad. Ik had dat zelf ook niet verwacht. Ik was totaal geen dierenmens. Ik stond ooit, ik was een jaar of vier denk ik, oog in oog met een labrador die vlak in mijn gezicht blafte. Ik dacht: honden, leuk, maar niets voor mij. Tot ik Ben kreeg. Ik sliep met hem. Hij was als een warm kersenpitkussentje. Zat ook mee aan tafel. Ik had nooit vermoed dat een dier zoveel verdriet kon veroorzaken. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik mijn vader zien wenen, die nochtans een heel rationele man is”, zegt Aaron in De Morgen.
Aaron zou God kunnen bedenken voor een vriend zoals Ben, maar Aaron is niet echt religieus aangelegd. En dat vindt hij ook wel een beetje jammer.
“Ik vind het wel spijtig dat ik geen religie heb. Dat ik me momenteel aan niets kan vasthouden. Ik geloof wel in goede en slechte energie. In karma en dat soort dingen. Ik geloof, als ik goed ben, dat de wereld ook goed voor mij zal zijn. Maar hoe verklaar je dan oorlogen? Dat weet ik natuurlijk niet, dus dat is een heel egoïstische gedachte.”