Daphne Paelinck werd in haar jeugdjaren geconfronteerd met misbruik. Dat gebeurde toen ze nog in Edegem bij haar ouders woonde. Veel mensen proberen plekken met traumatische ervaringen te vermijden, maar Daphne ging met haar gezin gewoon terug in Edegem wonen.
“Mijn grootouders woonden om de hoek toen we in Mortsel woonden. Mijn ouders verhuisden rond mijn zeventiende naar Itegem maar zodra ik het huis had verlaten, ging ik meteen weer in de omgeving van mijn grootouders wonen. Door de liefde volgde ik Randall later naar Antwerpen, in de Sint-Andriesbuurt. Maar ik heb hem toch kunnen overtuigen om naar Edegem te verhuizen, weer op een boogscheut van mijn bomma en bompa”, glimlacht Daphne in Gazet van Antwerpen
De grootouders van Daphne zijn ondertussen overleden, kort na elkaar. En dat deed pijn. Haar grootouders waren een van de belangrijkste mensen in haar leven.
“Daarom heb ik een kleine tatoeage op mijn arm, met de tekst ‘Ik lief jou’. De tatoeage is gezet met de as van mijn grootouders. Zo heb ik het verdriet een plaats kunnen geven. Mijn bompa is eerst overleden, dus ik vroeg aan bomma of ze die tatoeage wel een goed idee vond. ‘Ach, een kleintje kan wel’, was haar reactie. Toen ze niet lang daarna overleed, hoorde ik dat ze fier aan vriendinnen had verteld hoe mooi ze het gebaar van die tatoeage vond. Dat overtuigde me om de tatoeage te laten zetten met de as van hen beiden.””