Alice Toen haar hart ligt in het theater en daar zal het altijd blijven liggen. In haar beginjaren maakte ze vooral veel voor jongeren. Vroeger was er niets.
“In de schouwburg was je ofwel een klein kind, ofwel een volwassene. Ofwel moesten ze naar een sprookje van Grimm, ofwel naar Shakespeare. Daar zat niks tussenin. Dat was een groot gemis. Om er meer inzicht in te krijgen, ben ik gaan studeren in Zweden en Duitsland, waar ze al verder stonden met jeugdtheater”, zegt Alice in Het Nieuwsblad.
Samen met Dries Wieme heeft Alice een Werkgroep Jeugd en Teater opgericht en zijn ze beginnen schrijven aan stukken met als thema weglopen van huis, leven met gescheiden ouders, enzovoort.
“Daar werd toen schande van gesproken. Dat waren thema’s waarover men moest zwijgen. Wij hadden dat zelf nooit meegemaakt, dat daarover gesproken kon worden. Er was geen voorlichting en kinderen mochten niet horen waar de volwassenen over spraken. Ik heb zelf geen kinderen, maar dat is dan toch mijn bijdrage geweest. Ik heb mee gezorgd voor de opvoeding van andere kinderen.”