Toen de papa van Kim Van Oncen in een coma belandde na een routineoperatie, belandde Kim in een periode vol acute stress en situaties vol van angst. Ze voelde zich machteloos omdat ze niks kon doen.
“En toch probeer je mee te vechten voor zijn leven, je zit mee in een soort van overlevingsmodus. Bovendien maakte het me nog eens duidelijk waar mijn prioriteiten liggen. Ik ben dankbaar voor de kans die we gekregen hebben om hem nog een aantal jaren bij ons te hebben, maar na zo’n gebeurtenis besef je wel dat je ouders niet eeuwig zullen blijven leven. Ze zullen meer hulp en zorg nodig hebben. Het is een nieuwe realiteit die we moeten omarmen”, zegt Kim in Story.
Kim en haar vriend Niels hebben een kangoeroewoning gebouwd en daar kunnen ze nu in terecht als ze willen. De woning was gelukkig net op tijd klaar.
“Voor mama was het ook een heel zware periode. Ik was blij dat we haar konden ondersteunen. Ook de kinderen zorgden voor de nodige afleiding. Maar zodra papa het revalidatiecentrum mag verlaten, zullen mijn ouders eerst toch nog naar hun vertrouwde eigen huis gaan. Wat ik ook snap.”
